13 Ağustos 2007 Pazartesi

Derin’e, bir yazın ardından...

Şimdi sen yoksun ya, yazılanlar, hayaller hep sana...

Zaman; durup durdurabileceği tüm anları düzene sokmuş, sırayla üzerime salarken; düşüncelerim sürekli geçmişi hayal etmekte.

Kendime, ikram ettiğim tüm anları hediye ediyorum. Ve sensizlikle uğurluyorum şimdiyi. Sen gelene kadar durduruyorum her şeyi; aklımı, bedenimi ve senle alakasız olanı.

Ağaçların susuzluğu, çekirgelerin sessizliği, toprağın kuruluğuyla biten bir yazın ardından, topladığım çadırımın içine gömdüğüm en özleyeceğim zamanları ve örümceği yazmak isterdim sana. Geldiğimden beri aklımdan çıkarmadığım gizli haberciyi. Senin yerine bizimle gelmiş olanı. Ait olmadığı yerlere sürüklediğim 6 ayaklıyı. Gelmeyi istemiş midir, ormanından buralara? Ya sen, kalmayı istemiş miydin acaba?
‘Ayrılık’ dedi sanki bana; en son öğretmek istediğim, en eksik anlatacağım. Hatta ne demek olduğunu asla bilmeni istemediğim kelimeyi bana içimi eze eze gösteren o örümceği!

Bu tatilden bana; bir sen, bir an, bir de hiç tanışmadığım bir örümcek kaldı! Gerisi diğerlerine hediye edildi!

13082007
özlem ereker