Bugün sabahın güneşi, ne kadar giriyorsa gözüme
Dünkünden hiç bir farkı yoktu.
Dün aldığım nefes ne kadar yakıyorsa içimi, bu sabahkinden –yine- hiç bir farkı yoktu.
Yaşadığım, yaşayamadığım ne kadar hüzün, sevinç, keder, kader; ne varsa şu hayatta hepsi hala aynı belki de.
Bu sabahın; dünden, bir önce ki günden, yarından belki hiç bir farkı yok bizim için, benim için.
Ya, senin? Yanındakinin?
Ya senin bir tek gülümsene bakıyorsa yaşam!
Ya senin bir gözyaşınla kararıyorsa hayat!
Ya yarın; daha faza güneş, daha yakıcı bir nefes, daha fazla hüzün buluverirse seni.
BUGÜNE, TEKRAR DÖNÜP, BİR BAK!
BUGÜN, YANINDAKİ HERKESE BİR DAHA BAK!
Ve ben!
Bugün, 7 Şubat 2008. 34 sene öncesine geri dönüp baktığımda, tüm kalbimle, sana ‘iyi ki doğdun’ diyorum.
Seni içinde yaşatan, unutmayan, unutup ta hatırlayan herkese…
KARDEŞİN; özlem
( Seni çok özledim )
